Friday, October 23, 2009

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Η δικτατορία της 21 Απριλίου 1967 επιβλήθηκε από μιά ξενοκίνητη χούντα, επίορκων αξιωματικών που κατέλυσε το Σύνταγμα, ανέστειλε τις πολιτικές ελευθερίες, διέλυσε πολιτικά κόμματα και νεολαίες (ΕΔΑ. Λαμπράκηδες, ΕΔΗΝ, ΕΡΕΝ), διέλυσε επίσης τους περισσότερους φοιτητικούς συλλόγους και ανέστειλε τη λειτουργία άλλων.
Αντικατέστησε με διορισμένους τις διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων και διόρισε στρατιωτικούς επιτρόπους στις σχολές.
Πάνω από 6000 άνθρωποι συλλαμβάνονται, καταδικάζονται από έκτατα στρατοδικεία, φυλακίζονται και εξορίζονται. Καθημερινά βασανίζονται άνθρωποι και αρκετοί χάνουν τη ζωή τους η μένουν ανάπηροι για πάντα.
Στη Χώρα επισωρεύτηκαν μεγάλα εθνικά (βάσεις, Κυπριακό, αμφισβήτηση κυριαρχίας στο Αιγαίο, διακοπή διαδιακσιών ένταξης) και κοινωνικά προβλήματα (φαβλότητα, αντιπαροχή, κακογουστιά)
Επιβάλλεται βία και τρομοκρατία.
«Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές με πόνους και με κόπους, πάνε και αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά» δήλωνε ο Γ. Σεφέρης στο BBC (28/3/1969)

Δημιουργήθηκαν έτσι οι συνθήκες για αντίσταση του Ελληνικού Λαού και ιδιαίτερα των νέων και με σκοπό την ανατροπή του τυραννικού καθεστώτος.
Αρκετά στελέχη που δεν συλλαμβάνονται περνούν στην παρανομία και αρχίζουν οι πρώτες παράνομες επαφές. Δημιουργούνται οι πρώτες αντιστασιακές οργώσεις Ρήγας Φεραίος (Δεκέμβρη 1967) Πατριωτικό Μέτωπο, ΠΑΚ, Δημοκρατική Άμυνα, Δημοκρατικοί Σύνδεσμοι κ. άλ.
Το 1968 συλλαμβάνονται οι Πόπη Τζεμπελίκου και Μαργαρίτα Γεραλή. Περνούν δύο φορές στρατοδικείο και καταδικάζονται σε 5 και 20 χρόνια στο πρώτο και δεύτερο στρατοδικέιο.
Την ίδια χρονιά ο πανεπιστημιακός Θεόφιλος Κ. Φραγκόπουλος βρέθηκε νεκρός στο Εργαστήριο του (Εργαστήριο Εδαφολογίας) στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή (ΑΓΣΑ) – Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι συνθήκες του θανάτου, τόσα χρόνια μετά, δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί.
Ο πρώτος και μοναδικός που θυσιάστηκε στον αγώνα κατά της δικτατορίας. 13 Απριλίου 1970 το Στρατοδικείο Αθηνών καταδίκασε 20 στελέχη της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Δημοκρατική Άμυνα». Μεταξύ αυτών οι καθηγητές Σάκης Καράγιωργας και Γ. Α. Μαγκάκης, στους οποίους επιβάλλονται ισόβια στον πρώτο και 18ετης κάθειρξη στον δεύτερο, στον αντιστράτηγο Γ. Ιορδανίδης και τον τότε φοιτητή της Νομικής Νίκο Κωνσταντόπουλο, επιβάλλεται κάθειρξη 8 ετών.

Σημαντικά Αντιστασιακά γεγονότα που προηγήθηκαν του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ήταν η κηδεία Παπανδρέου 1 Νοεμβρη 1968. Την κηδεία του παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες λαού, οι οποίοι διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας υπέρ της δημοκρατίας και ζητώντας την κατάργηση του δικτατορικού καθεστώτος, επίσης η κηδεία Σεφέρη, η συναυλία Μαρκόπουλου και η κατάληψη της Νομικής.
Ομοίως και το κίνημα του ναυτικού όπου ο ναύαρχος Νίκος Παππάς τότε κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «Βέλος», μαζί το πλήρωμα του στις 23 Μαΐου 1973, στασίασε κατά της χούντας και κατέφυγε στην Ιταλία. Ήταν μια κορυφαία αντιστασιακή ενέργεια, μέσα από τα σπλάχνα των Ενόπλων Δυνάμεων και που εκ της φύσεως της πήρε διαστάσεις πολύ έξω από την χώρα μας.
Η κατάληψη της Νομικής είναι εξίσου σημαντική γιατί σπάει την τρομοκρατία, είναι η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός διαδηλώνει μαζικά κατά της δικτατορίας, το φοιτητικό κίνημα αποκτά σταθερούς δεσμούς με τον πολίτη και εκδηλώνει μια απροκάλυπτη πολιτικοποίηση με αντιδικτατορικά συνθήματα όπως «Συμπαράσταση λαέ», «Ένας είναι ο αρχηγός ο κυρίαρχος λαός» «Κάτω η χούντα» «Δημοκρατία» και για πρώτη φορά ακούγεται το σύνθημα «Έξω οι Αμερικάνοι». Και όταν η αστυνομία χτυπούσε τον κόσμο έξω από τη ΝΟΜΙΚΗ ακούστηκε το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από το Λαό»
Παραμελείται όμως γιατί το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ που ήταν κορυφαία εκδήλωση ήταν συναισθηματικά φορτισμένη επειδή υπήρξαν θύματα. Είναι ένα ευρύτερο αντιδικτατορικό γεγονός που ξεπερνά τα όρια του φοιτητικού κινήματος.

Στις αρχές του 1973 το φοιτητικό κίνημα διαμόρφωνε τις εξελίξεις είχε κατορθώσει να εκφράσει με πολιτικές μορφές την αντίθεση του στο καθεστώς με κύρια χαρακτηριστικά του την παράνομη αυτοοργάνωση και την αυτονομία χωρίς να παραγνωρίζεται ο ρόλος των οργανώσεων (Ρήγας Φεραίος, ΑντιΕΦΕΕ, ΠΑΚ, ΑΑΣΠΕ κ. άλ.)
Η χούντα ήταν απομονωμένη στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Δημιουργούνται πυρήνες κατά σχολές. Στο πολυτεχνείο υπάρχει διαπολυτεχνειακό όργανο.
Οι τοπικοί φοιτητικοί σύλλογοι γίνονται κέντρα μαζικού προβληματισμού και ζυμώσεων.
Η εξέγερση των φοιτητών δεν αργεί να έλθει
Ξεκίνησε το πρωί της 14ης Νοεμβρίου του 1973 και επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων εκείνης της χρονιάς. Το πρωί της ημέρας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση φοιτητών στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, που ζητούσαν να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου.
Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», «20% για την παιδεία», «Κάτω η χούντα».
Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη 1973, στο υπό κατάληψη Πολυτεχνείο συρρέουν εκατοντάδες λαού της Αθήνας. Στις 9.30 το βράδυ η κατάληψη έχει πυκνώσει ενώ ο λαός στους γύρω από το Πολυτεχνείο δρόμους, φωνάζει αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα.
Στις 16 Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον των διαδηλωτών που ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο με γκλομπς και δακρυγόνα. Οι περισσότεροι διαλύθηκαν. Όσοι έμειναν έστησαν οδοφράγματα ανατρέποντας τρόλεϊ και συγκεντρώνοντας υλικά από νεοαναγειρόμενες οικοδομές και άναψαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα. Αργότερα η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει τον στόχο της δηλ. την καταστολή της εξέγερσης.
Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη, την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα, που ήταν σκαρφαλωμένη, στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Οι μοίρες των ΛΟΚ μαζί με ομάδες μυστικών και μη αστυνομικών εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, παραβιάζοντας έτσι απροφάσιστα και εμφανέστατα το πανεπιστημιακό άσυλο
Στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως μετά τη μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2400 άτομα.
Η κατάρρευση της εφτάχρονης δικτατορίας ήρθε με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο αμέσως μετά το χουντικό πραξικόπημα κατά του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου τον Ιούλιο του 1974
Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας. Ήταν ακηδεμόνευτη, στηρίχτηκε στην ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων. Χαρακτηριστικά είναι τα συνθήματα:
"ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ"
"ΕΡΓΑΤΕΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ"
Kατά λογική ακολουθία συνέδεσε την εθνική αντίσταση και τα κινήματα της δεκαετίας του 1960 με την αντιδικτατορική αντίσταση που εκφράστηκε με τα συνθήματα
"ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ", " 114" και "20% ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ"
"ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΠΡΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ"

Τιμούμε
- τη μνήμη όσων αγωνιστών δολοφονήθηκαν από τη χούντα, εκείνων που τα βασανιστήρια, οι κακουχίες της φυλακής και της εξορίας έκοψαν πρόωρα το νήμα της ζωής τους.
- τους «ελεύθερους πολιορκημένους» του Πολυτεχνείου, τους χιλιάδες που κακοποιήθηκαν στην Ασφάλεια και την ΚΥΠ, τους εκατοντάδες καταδικασμένους από τα στρατοδικεία.
- εκείνους που με όπλα την ιδεολογία τους και τη συντροφικότητά τους τους έδωσαν μάχες αξιών, διαφύλαξαν την πολιτική συνείδηση και αποτέλεσαν τη συνείδηση των πολλών.

Θλιβόμεθα:
- για εκείνους που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους και τους αγώνες τους με μια θέση στη διοίκηση η στους κομματικούς μηχανισμούς και με σκοπό τη νομή της πολιτικής εξουσίας,
- "γιά εκείνους που δεν συμμετείχαν και προσπάθησαν πολύ αργότερα να διεκδικήσουν θέση στην ιστορία",
- γιά τις δραστηριότητες μικρής μερίδας του "αντιεξουσιαστικού χώρου" και ίσως και κάποιων ανέλεγκτων προβοκατόρων,
- αλλά και γιά τις εκδηλώσεις μνήμης για το Πολυτεχνείο που έχουν ευτελιστεί, έχουν γίνει θέαμα αντί να είναι γιορτή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, να εμπνέουν και να προτρέπουν σε αγώνες αντί να είναι πένθιμες, νοσταλγικές η πανηγυρικές εκδηλώσεις.

Σήμερα χρειαζόμαστε TA ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ γιά να αντισταθούμε στην παραβατικότητα, την ατιμωρησία, τον καταναλωτισμό και το life style , την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία, τις κοινωνικές αδικίες που απορρέουν από την ανεργία και το άνισο φορολογικό σύστημα, γιά να μην είναι οι αμοιβές των εργαζομένων χαμηλότερες από το κόστος της ζωής αλλά και για να μην είναι το αγαθό της πολιτικής παχνίδι στα χέρια των πλουσίων και των χορηγών και μέλημα απολίτικων, αναποτελεσματικών, εμπειρογνωμόνων πανεπιστημικών η άλλων.
Τέλος πρέπει να γίνει συνείδηση ότι με τους αγώνες δεν κερδήθηκε ΠΟΤΕ κάτι πραγματικά σημαντικό για τους ανθρώπους - εκτός από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Labels:

1 Comments:

At 24 October, 2009 , Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Ενδιαφέρουσα η ιστορική αναδρομή. Τι γίνεται σήμερα με την εκμετάλλευση εκείνου του αγώνα και τη διεκδίκηση θέσεων στο όνομά του σε όλα σχεδόν τα κόμματα;

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home