ΠΕΡΙ ΜΕΤΡΩΝ ... ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ

συνέχεια από εδώ

- Είναι «σκληρά», «επώδυνα», «οδυνηρά», «άδικα», "μονόπλευρα", "πρωτοφανή", "ακραία" και μη «ανταποδοτικά».

- Πλήττονται οι μισθωτοί γιατί το κράτος αδυνατεί (η δεν θέλει?) να εισπράξει από τους έχοντες και κατέχοντες και μη δηλούντες.

- Δημιουργούν αίσθηση ανασφάλειας στους πολίτες.

- Διαλύουν τα μεσαία κοινωνικά στρώματα της Χώρας και σκοπεύουν σε μια Ελλάδα πλούσιων και φτωχών - εργαζομένων και ανέργων.

- Καταλύουν και τα ίχνη κοινωνικού κράτους που είχαν δημιουργηθεί.

- Περιορίζουν την οικονομική δραστηριότητα και οδηγούν σε οικονομιή ύφεση.

- Αμφισβητείται η αναγκαιότητά τους και η αποτελεσματικότητά τους.

- Οξύνουν τις πολιτικές και οικονομικές αντιθέσεις και οδηγούν τη Χώρα σε πολιτική κρίση.

- Οι δανειακές επιβαρύνσεις δεν εξαρτώνται από τα μέτρα η από αποφάσεις σε εθνικό επίπεδο.

- Πάρθηκαν καθ΄ υπαγόρευση, δεν έχουν αναπυξιακό σκοπό αλλά ικανοποιούν τους δανειστές της Χώρες και δημιουργούν (αν δημιουργούν προυποθέσεις για δανεισμό από την ελεύθερη αγορά).

- Είναι ασύμβατα με τις προεκλογικές εξαγγελίες και με την ιδεολογική ταυτότητα μιας παράταξης που εκφράζει το μεσαίο χώρο.

- Ευθύνονται οι πολιτικοί μας και το πολιτικό σύστημα γιατί:

1) «αδυνατούν να ανταποκριθούν στη νέα κατάσταση, δυσκολεύονται να αλλάξουν τον εαυτό τους ώστε να αλλάξει και η χώρα»

2) αδυνατούν να καθιερώσουν ένα πραγματικό «πόθεν έσχες» για όλους.

3) «αποφεύγουν να υποστηρίξουν αναδιανεμητικά μέτρα και είναι απρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν το φορολογικό σύστημα για αναδιανεμητικούς σκοπούς».

3) νομίζουν η θέλουν να μην υπάρχουν αντιδράσεις η δυσαρεστημένοι.

4) παρά το ότι υπηρετούν ένα «υποβαθμισμένο» κοινοβούλιο λόγω εκχώρησης αρμοδιοτήτων σε κοινοτικά όργανα η διεθνείς οργανισμούς εμμένουν στα κεκτημένα τους και τα προνόμιά τους.
Θα ήταν σημαντικό, ηθικής τάξεως, στήριγμα για τους φορολογούμενους πολίτες, που καλούνται πάλι να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης αν και αυτοί είχαν τη συμβολή τους.

5) τους αποδίδουν κοινωνική αναλγησία για τα σκληρότερα μέτρα που πάρθηκαν ποτέ για μισθωτούς και συνταξιούχους.

6) δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι τα μέτρα «ήλθαν για να μείνουν», υποδηλώνουν τα χειρότερα, απογοητεύουν και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας για το έστω και μικρής πιθανότητας ενδεχόμενο αλλαγής των οικονομικών δεικτών.

7) άτολμοι και αδύνατοι μαζί με τους ενεπαρκέστερους ηγέτες που είχαν ποτέ οι Ευρωπαικές χώρες δυσκολεύονται να πάρουν έστω και στοιχειώδη μέτρα για τον έλεγχο των κερδοσκόπων και του διεθνούς τραπεζικού συστήματος.