Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
- Πλήρης εξάντληση των πνευματικών ρευμάτων που σφράγισε τη μεταπολιτευτική περίοδο.
- Η σύνδεση τους με τον εκδυτικισμό και την εγκατάλειψη “της στενής Ελληνικής ταυτότητας”.
- Ανικανότητα και διαφθορά οικονομικών και πολιτικών ελιτ.
- Οι διανοούμενοι από επικριτικοί προς την εξουσία έγιναν θεράποντες και υποτακτικοί της, αστέρες τηλεοπτικών μέσων, φορείς κυβερνητικής πολιτικής και εκφραστές της αλήθειας όπως ισχυρίζονται.
- Από συνείδηση των λαών και εκφραστές διαφορετικών τάξεων σήμερα αποτελούν μέρος των αρχουσών τάξεων.
- Από παραγωγοί και φορείς ιδεολογιών κατέληξαν να μη διαπνέονται από συγκεκριμένη ιδεολογία.
- Είναι επιχειρηματίες της γνώσης και της πληροφορίας, συγκυβερνούν με επιχειρηματίες και πολιτικούς.
Ιδεολογικά ρεύματα διαμορφώθηκαν με τη σχέση τους η την επιρροή τους από την:
1) καταγωγή και τη συνέχεια των Ελλήνων (αρχαιότητα, Βυζάντιο, Νέος Ελληνισμός – 1204: αφετηρία και διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού)
2) την εθνογένεση
3) την ορθοδοξία - νεοορθοδοξία
4) τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό
5) το νεοοθωμανισμό.
1) Ισχυρό ρεύμα φυγής προς το ιστορικό παρελθόν,.
Η Αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο και σημείο αναφοράς για το σύγχρονο κόσμο και αναφορά στην άμεση δημοκρατία.
Εκφραστές: Καστοριάδης, Αξελός, Παπαϊωάννου.
Σημειώνεται ότι το Βυζάντιο αναπτύχθηκε στις περιοχές που είχε αναπτυχθεί ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός και θεωρείται η ισχυρότερη περίοδος του Ελληνισμού.
Αναδεικνύεται ως πρότυπο σε αντιπαράθεση με το Βυζάντιο και το τη χριστιανική Ελλάδα. Κληροδοτείται στη Δύση (Καστοριάδης).
Η εμμονή στην ανωτερότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με απόλυτα και φυλετικά χαρακτηριστικά πιθανόν να οδηγήσει στην ανάπτυξη ρατσιστικών, αυταρχικών και ανορθολογικών αντιλήψεων.
Εκφυλίζεται σε συνωμοσιολογία, γενικευμένο ανορθολογισμό, ακροδεξιές πολιτικές απολήξεις, αρχαιοπληξία και απολήξεις προς το διεθνιστικό οικουμενισμό η το φυλετικό ανορθολογισμό. Διαπλέκεται με τον ανορθολογισμό, την αστρολογία και το «υπερφυσικό».
2) Υπερνεωτερικός μαρξισμός με κύριο χαρακτηριστικό την αυτονομία. Εκφράστηκε από το Μιχάλη Ράπτη, τον Παν/τη Κονδύλη αλλά και από συντάκτες του «΄Αρδην».
3) Το μαρξισμό της εθνοαποδομητικής ιστοριογραφίας. Εκφράστηκε κύρια από ορισμένους πανεπιστημιακούς. Επιδιώκουν αν αποδείξουν ότι δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια από την αρχαιότητα το Βυζάντιο και το νεότερο Ελληνισμό.
Αποδέχονται το μαρξιστικό σχήμα εθνογένεσης ως συνέπεια της ανάπτυξης της αστικής τάξης. Ο Κορδάτος θεωρεί το 1453 ως αφετηρία της εθνογένεσης και άλλοι μετά το διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση.
4) Νεοορθοδοξία:
- σκοπός η έναρξη μιας διαδικασίας πνευματικής ανασυγκρότησης,
διεύρυνε ουσιαστικά το πεδίο της νεοελληνικής συνείδησης κατά τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Αναζήτηση εναλλακτικών ως προς τα κυρίαρχα προτύπων και αξιών ιδιαίτερα σε συνθήκες βίαιης ανατροπής των παραδοσιακών μοντέλων πολιτισμού και διαβίωσης. Θα ανανεώσει το μοναχισμό του Αγίου Όρους. Συμφωνούσαν στην υπεράσπιση του Ελληνισμού όπως είχε διαμορφωθεί ως οικουμενική παράδοση της βυζαντινής και οικουμενικής περιόδου. Θεωρούσαν την Εκκλησία ισχυρό ανάχωμα στην παγκοσμιοποίηση και «συνδετικό ιστό» της ελληνικής κοινωνίας. Ο Χρήστος Γιανναράς μιλούσε για μεταφορά του Πατριαρχείου στη Θεσσαλονίκη για να εξυπηρετήσει τη δυναμική του νέου Ελληνισμού.
Το ρεύμα αυτό θα ακολουθήσουν και μαρξιστές (Μοσκώφ)
Ανάμεσα τους και οι Χρήστος Γιανναράς και Στέλιος Ράμφος.
Ο πρώτος εξ΄ αυτών προτείνει την αποδοχή του νεοοθωμανισμού ως πλαισίου μέσα στο οποίο θα κινούνται οι ΄Ελληνες μεταβάλλοντας εκ νέου το Πατριαρχείο σε σύγχρονο όργανο ενότητας με παραμονή στην Κων/λη.
Υποδεικνύει η Τουρκία να γίνει άξονας πολιτιστικής συνοχής των χωρών της άλλωστε οθωμανικής αυτοκρατορίας και η Ελλάδα να λειτουργεί ως πολιτιστικός καταλύτης δημιουργικής συμπόρευσης. Τελικά προτείνει την υπαγωγή της Χώρας στο φιλοδυτικό τουρκικό Ισλάμ, ευθυγραμμιζόμενος με την αμερικάνικη στρατηγική, αντί να προτείνει μια συμμαχία με την ορθόδοξη Ευρώπη. Έχει ολοκληρώσει τη μετάβασή του στο νεοοθωμανισμό μέσο «της οικουμενικότητας του ελληνισμού» και την περιφρόνηση προς το ελληνικό έθνος – κράτος. Του αποδίδεται η έκφραση finis Graeciae.
O δεύτερος συνδέει την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία με τη βυζαντινή φιλοσοφία. Απομακρύνεται από τον μαρξισμό και τον Καστοριάδη και ομιλεί για διαγραφή του παρελθόντος, έχει αναδειχθεί σε βασικό ιδεολογικό υποστηριχτή της μνημονιακής πολιτικής της Χώρας (μνημονακός διανοούμενος), προσχώρησε στον αμερικανοκρατούμενο εκσυγχρονισμό.
Η επίσκεψη του πρώτου στην Κωνσταντινούπολη και του δεύτερου στη Νέα Υόρκη θα λειτουργήσει "ως η Δαμασκός του Απόστολου Παύλου" γιά τη μεγάλη στροφή αμφοτέρων.
5) Νεοτουρκισμός:
- η επιστροφή του τουρκισμού ως αποφασιστικού παράγοντα στην περιοχή,
- εκφράζεται με την τουρκική επικυριαρχία στην περιοχή,
- στηρίζεται στην οικονομική, δημογραφική και στρατιωτική υπεροχή του τουρκικού έθνους.
- σκοπός είναι μια τουρκική αυτοκρατορία με ιδεολογική και πνευματική υποταγή της Χώρας μας,
- εμφανίζεται
με διεκδικήσεις στην Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίου και τη συνέχιση του ελέγχου του πατριαρχείου με πατριάρχη τούρκο υπήκοο και έδρα την Κωνσταντινούπολη. Ο Πατριάρχης ζει σε πνευματική αιχμαλωσία και βλέπει τη νεοοθωμανική προοπτική σαν μια ευκαιρία να αποκτήσει και πάλι το ποίμνιο και ρόλο έστω και υποταγμένο,
με έλεγχο μουσουλμανικών κρατών (Αλβανία, Βοσνία κ. άλ.) και έλεγχο μειονοτήτων (Θράκη, Κύπρος, Βουλγαρία κ. άλ.)
- βρίσκεται σε αντίθεση με την πολιτική Κεμάλ που προωθούσε τη δημιουργία ενός «ομοιογενούς εθνικού κράτους» με γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις,
- εμπνευστής ο Νταβούτογλου.
Γιατί θα αποτύχει:
- γιατί δεν διαθέτει μια πολιτιστική υπεροχή όπως οι ¨Έλληνος με τον Αλέξανδρο και οι Ρωμαίοι με τις διοικητικές υποδομές και την κρατική οργάνωση,
- γιατί η στρατιωτική υπεροχή απαιτεί υψηλό βαθμό οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής οργάνωσης,
- λόγο των εσωτερικών αντιθέσεων , το κουρδικό και της αναπόφευκτης σύγκρουσης ισλαμιστών και εκσυγχρονιστών.
Στην επεκτατική στρατηγική του νεοοθωμανισμού η χώρα μπορεί να αντιτάξει:
- ένα κράτος έθνος που μπορεί να μετά βληθεί σε κάτι ευρύτερο μαζί με άλλους εταίρους,
- σταθερή και αταλάντευτη γραμμή στις τουρκικές προκλήσεις και συμπαράταξη με τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις που δεν επιθυμούν την Τουρκία στην ΕΕ,
- τη δημιουργία ενός βαλκανικού πόλου στα πλαίσια της ΕΕ και στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία και την Ουκρανία,
- την αναζήτηση προτύπων στην Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, στοιχεία του οποίου αποτελούν και πρότυπα ενός Οικουμενικού Πολιτισμού, ιδιαίτερα στις μέρες μας που ο ελληνισμός βρίσκεται σε παρακμή.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΥΓ. Οι εκτεταμένες αναφορές στον τραγουδοποιό (που αμειβόταν για τις συναυλίες του από το στρατό και το θυμιάτισμα της πρόεδρο της Ε.Ο.Α.) το Νέγκρι (που με τη δράση συνέβαλε στην κατάρρευση του λαϊκού κινήματος και όχι μόνο στην Ιταλία) στο περιοδικό Αυλός, στους Πουλιανούς στέρησαν το βιβλίο από ουσιαστικό κείμενο και αύξησαν τις παραπομπές.
Ατυχείς θεωρούνται και οι αναφορές στο μακαριστό ιδιαίτερα τώρα μετά το θάνατό του που απεκαλύφθησαν αρνητικές πλευρές του χαρακτήρες του (γιατί σε μένα?, η δεξιά του κυρίου κ. άλ).
περισσότερα εδώ
Ερωτήματα δημιουργεί και η παρουσίαση του βιβλίου. Από μια πρώτη εντύπωση φαίνεται ότι οι παρουσιαστές δεν είχαν διαβάσει το βιβλίο.
- Η σύνδεση τους με τον εκδυτικισμό και την εγκατάλειψη “της στενής Ελληνικής ταυτότητας”.
- Ανικανότητα και διαφθορά οικονομικών και πολιτικών ελιτ.
- Οι διανοούμενοι από επικριτικοί προς την εξουσία έγιναν θεράποντες και υποτακτικοί της, αστέρες τηλεοπτικών μέσων, φορείς κυβερνητικής πολιτικής και εκφραστές της αλήθειας όπως ισχυρίζονται.
- Από συνείδηση των λαών και εκφραστές διαφορετικών τάξεων σήμερα αποτελούν μέρος των αρχουσών τάξεων.
- Από παραγωγοί και φορείς ιδεολογιών κατέληξαν να μη διαπνέονται από συγκεκριμένη ιδεολογία.
- Είναι επιχειρηματίες της γνώσης και της πληροφορίας, συγκυβερνούν με επιχειρηματίες και πολιτικούς.
Ιδεολογικά ρεύματα διαμορφώθηκαν με τη σχέση τους η την επιρροή τους από την:
1) καταγωγή και τη συνέχεια των Ελλήνων (αρχαιότητα, Βυζάντιο, Νέος Ελληνισμός – 1204: αφετηρία και διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού)
2) την εθνογένεση
3) την ορθοδοξία - νεοορθοδοξία
4) τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό
5) το νεοοθωμανισμό.
1) Ισχυρό ρεύμα φυγής προς το ιστορικό παρελθόν,.
Η Αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο και σημείο αναφοράς για το σύγχρονο κόσμο και αναφορά στην άμεση δημοκρατία.
Εκφραστές: Καστοριάδης, Αξελός, Παπαϊωάννου.
Σημειώνεται ότι το Βυζάντιο αναπτύχθηκε στις περιοχές που είχε αναπτυχθεί ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός και θεωρείται η ισχυρότερη περίοδος του Ελληνισμού.
Αναδεικνύεται ως πρότυπο σε αντιπαράθεση με το Βυζάντιο και το τη χριστιανική Ελλάδα. Κληροδοτείται στη Δύση (Καστοριάδης).
Η εμμονή στην ανωτερότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με απόλυτα και φυλετικά χαρακτηριστικά πιθανόν να οδηγήσει στην ανάπτυξη ρατσιστικών, αυταρχικών και ανορθολογικών αντιλήψεων.
Εκφυλίζεται σε συνωμοσιολογία, γενικευμένο ανορθολογισμό, ακροδεξιές πολιτικές απολήξεις, αρχαιοπληξία και απολήξεις προς το διεθνιστικό οικουμενισμό η το φυλετικό ανορθολογισμό. Διαπλέκεται με τον ανορθολογισμό, την αστρολογία και το «υπερφυσικό».
2) Υπερνεωτερικός μαρξισμός με κύριο χαρακτηριστικό την αυτονομία. Εκφράστηκε από το Μιχάλη Ράπτη, τον Παν/τη Κονδύλη αλλά και από συντάκτες του «΄Αρδην».
3) Το μαρξισμό της εθνοαποδομητικής ιστοριογραφίας. Εκφράστηκε κύρια από ορισμένους πανεπιστημιακούς. Επιδιώκουν αν αποδείξουν ότι δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια από την αρχαιότητα το Βυζάντιο και το νεότερο Ελληνισμό.
Αποδέχονται το μαρξιστικό σχήμα εθνογένεσης ως συνέπεια της ανάπτυξης της αστικής τάξης. Ο Κορδάτος θεωρεί το 1453 ως αφετηρία της εθνογένεσης και άλλοι μετά το διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση.
4) Νεοορθοδοξία:
- σκοπός η έναρξη μιας διαδικασίας πνευματικής ανασυγκρότησης,
διεύρυνε ουσιαστικά το πεδίο της νεοελληνικής συνείδησης κατά τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Αναζήτηση εναλλακτικών ως προς τα κυρίαρχα προτύπων και αξιών ιδιαίτερα σε συνθήκες βίαιης ανατροπής των παραδοσιακών μοντέλων πολιτισμού και διαβίωσης. Θα ανανεώσει το μοναχισμό του Αγίου Όρους. Συμφωνούσαν στην υπεράσπιση του Ελληνισμού όπως είχε διαμορφωθεί ως οικουμενική παράδοση της βυζαντινής και οικουμενικής περιόδου. Θεωρούσαν την Εκκλησία ισχυρό ανάχωμα στην παγκοσμιοποίηση και «συνδετικό ιστό» της ελληνικής κοινωνίας. Ο Χρήστος Γιανναράς μιλούσε για μεταφορά του Πατριαρχείου στη Θεσσαλονίκη για να εξυπηρετήσει τη δυναμική του νέου Ελληνισμού.
Το ρεύμα αυτό θα ακολουθήσουν και μαρξιστές (Μοσκώφ)
Ανάμεσα τους και οι Χρήστος Γιανναράς και Στέλιος Ράμφος.
Ο πρώτος εξ΄ αυτών προτείνει την αποδοχή του νεοοθωμανισμού ως πλαισίου μέσα στο οποίο θα κινούνται οι ΄Ελληνες μεταβάλλοντας εκ νέου το Πατριαρχείο σε σύγχρονο όργανο ενότητας με παραμονή στην Κων/λη.
Υποδεικνύει η Τουρκία να γίνει άξονας πολιτιστικής συνοχής των χωρών της άλλωστε οθωμανικής αυτοκρατορίας και η Ελλάδα να λειτουργεί ως πολιτιστικός καταλύτης δημιουργικής συμπόρευσης. Τελικά προτείνει την υπαγωγή της Χώρας στο φιλοδυτικό τουρκικό Ισλάμ, ευθυγραμμιζόμενος με την αμερικάνικη στρατηγική, αντί να προτείνει μια συμμαχία με την ορθόδοξη Ευρώπη. Έχει ολοκληρώσει τη μετάβασή του στο νεοοθωμανισμό μέσο «της οικουμενικότητας του ελληνισμού» και την περιφρόνηση προς το ελληνικό έθνος – κράτος. Του αποδίδεται η έκφραση finis Graeciae.
O δεύτερος συνδέει την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία με τη βυζαντινή φιλοσοφία. Απομακρύνεται από τον μαρξισμό και τον Καστοριάδη και ομιλεί για διαγραφή του παρελθόντος, έχει αναδειχθεί σε βασικό ιδεολογικό υποστηριχτή της μνημονιακής πολιτικής της Χώρας (μνημονακός διανοούμενος), προσχώρησε στον αμερικανοκρατούμενο εκσυγχρονισμό.
Η επίσκεψη του πρώτου στην Κωνσταντινούπολη και του δεύτερου στη Νέα Υόρκη θα λειτουργήσει "ως η Δαμασκός του Απόστολου Παύλου" γιά τη μεγάλη στροφή αμφοτέρων.
5) Νεοτουρκισμός:
- η επιστροφή του τουρκισμού ως αποφασιστικού παράγοντα στην περιοχή,
- εκφράζεται με την τουρκική επικυριαρχία στην περιοχή,
- στηρίζεται στην οικονομική, δημογραφική και στρατιωτική υπεροχή του τουρκικού έθνους.
- σκοπός είναι μια τουρκική αυτοκρατορία με ιδεολογική και πνευματική υποταγή της Χώρας μας,
- εμφανίζεται
με διεκδικήσεις στην Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίου και τη συνέχιση του ελέγχου του πατριαρχείου με πατριάρχη τούρκο υπήκοο και έδρα την Κωνσταντινούπολη. Ο Πατριάρχης ζει σε πνευματική αιχμαλωσία και βλέπει τη νεοοθωμανική προοπτική σαν μια ευκαιρία να αποκτήσει και πάλι το ποίμνιο και ρόλο έστω και υποταγμένο,
με έλεγχο μουσουλμανικών κρατών (Αλβανία, Βοσνία κ. άλ.) και έλεγχο μειονοτήτων (Θράκη, Κύπρος, Βουλγαρία κ. άλ.)
- βρίσκεται σε αντίθεση με την πολιτική Κεμάλ που προωθούσε τη δημιουργία ενός «ομοιογενούς εθνικού κράτους» με γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις,
- εμπνευστής ο Νταβούτογλου.
Γιατί θα αποτύχει:
- γιατί δεν διαθέτει μια πολιτιστική υπεροχή όπως οι ¨Έλληνος με τον Αλέξανδρο και οι Ρωμαίοι με τις διοικητικές υποδομές και την κρατική οργάνωση,
- γιατί η στρατιωτική υπεροχή απαιτεί υψηλό βαθμό οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής οργάνωσης,
- λόγο των εσωτερικών αντιθέσεων , το κουρδικό και της αναπόφευκτης σύγκρουσης ισλαμιστών και εκσυγχρονιστών.
Στην επεκτατική στρατηγική του νεοοθωμανισμού η χώρα μπορεί να αντιτάξει:
- ένα κράτος έθνος που μπορεί να μετά βληθεί σε κάτι ευρύτερο μαζί με άλλους εταίρους,
- σταθερή και αταλάντευτη γραμμή στις τουρκικές προκλήσεις και συμπαράταξη με τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις που δεν επιθυμούν την Τουρκία στην ΕΕ,
- τη δημιουργία ενός βαλκανικού πόλου στα πλαίσια της ΕΕ και στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία και την Ουκρανία,
- την αναζήτηση προτύπων στην Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, στοιχεία του οποίου αποτελούν και πρότυπα ενός Οικουμενικού Πολιτισμού, ιδιαίτερα στις μέρες μας που ο ελληνισμός βρίσκεται σε παρακμή.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΥΓ. Οι εκτεταμένες αναφορές στον τραγουδοποιό (που αμειβόταν για τις συναυλίες του από το στρατό και το θυμιάτισμα της πρόεδρο της Ε.Ο.Α.) το Νέγκρι (που με τη δράση συνέβαλε στην κατάρρευση του λαϊκού κινήματος και όχι μόνο στην Ιταλία) στο περιοδικό Αυλός, στους Πουλιανούς στέρησαν το βιβλίο από ουσιαστικό κείμενο και αύξησαν τις παραπομπές.
Ατυχείς θεωρούνται και οι αναφορές στο μακαριστό ιδιαίτερα τώρα μετά το θάνατό του που απεκαλύφθησαν αρνητικές πλευρές του χαρακτήρες του (γιατί σε μένα?, η δεξιά του κυρίου κ. άλ).
περισσότερα εδώ
Ερωτήματα δημιουργεί και η παρουσίαση του βιβλίου. Από μια πρώτη εντύπωση φαίνεται ότι οι παρουσιαστές δεν είχαν διαβάσει το βιβλίο.
Labels: ΒΙΒΛΙΑ
posted by ΤΑΣΟΣ @ 17:52:00
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home