Sunday, December 28, 2014

"...ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ"

ΧΡΕΟΣ

- Η Χώρα δεν είναι υποχρεωμένη να εξοφλήσει το χρέος. Υποχρεωμένη είναι να το διαχειρίζεται. Δηλ. να είναι βιώσιμο, να πληρώνονται τατοκοχρεολύσια.
Η εξόφλησή του μετά από χρόνια μπορεί να το έχει απαξιώσει. Από το ραδιόφωνο ακούστηκε ότι η Μ. Βρετανία εξόφλησε πρόσφατα ένα ομόλογο του 1800.  
Το ιδιωτικό χρέος συνδέεται έμμεσα με το δημόσιο εξωτερικό χρέος.
Η Χώρα είναι φανερό ότι αδυνατεί όχι μόνο  να εξοφλήσει αλλά και να πληρώνει τα τοκοχρεολύσια παρά τα τόσα μέτρα που έχουν επιβληθεί. Δηλ. το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Όμως οι δανειστές δεν ξεχνούν. Τα περί διαγραφής μάλλον δεν ευσταθούν. Ένα σημαντικό μέρος όμως πρέπει να διαγραφεί γιατί τροφοδότησε τη διαφθορά και τη διαπλοκή στη Χώρα. Είναι δηλ επαχθές – παράνομο- αθέμιτο.
Η αναδιαπραγματευσή του ειναι αναγκαία (διαγραφή, μείωση επιτοκίων και χρεωλυσίων). 

Το Ελληνικό κράτος δεν έχει δυνατότητα να διαχειριστεί το χρέος του. Απο το 2012 τα δάνεια των χωρών της ΕΕ τα διαχειριζεται ο Μηχανισμός Ευρωπαικής Σταθερότητας - ΜΕS.

Το χρέος διογκώθηκε:
1 )από τα υψηλά επιτόκια,
2) από τη συρρίκνωση της οικονομίας ( το Ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% (2010), γεγονός που προκάλεσε μιά αύξηση του χρέους 33% ως ποσοστού επί του ΑΕΠ).

3) από τηνμείωση των εσόδων.

ΜΙΣΘΟΙ – ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Παρά τις περικοπές η οικονομία δεν έγινε περισσότερο ανταγωνιστική αντίθετα συρρικνώθηκε με αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους και της ανεργίας. Ακούγεται και το επιχείρημα ότι περιορίστηκε η αγορά των εισαγόμενων ειδών η οποία είχε ήδη περιοριστεί γιατί οι μισθοί και συντάξεις ήσαν ήδη χαμηλές.
Στα στρώματα μισθωτών και συνταξιούχων αναζητήθηκε εύκολο και γρήγορο χρήμα.
Το εργασιακό κόστος είναι μικρότερο του 11%. Ποσοστό που δεν δικαιολογεί ακραίες περικοπές. Κανένας εργοδότης δεν διαμαρτυρήθηκε για κόστος εργασίας στην Ελλάδα. Αντίθετα υπήρχαν και εργοδότες που ζήτησαν να γίνουν αυξήσεις. 
 Αγνοούν όλοι αυτοί τη σύνδεση μισθών με την αύξηση της παραγωγικότητας. Δεν είναι απαραίτητο να κοπούν οι μισθοί για την ανασυγκρότηση της Ελληνικής Βιομηχανίας. Περαιτέρω περικοπές, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών, θα οδηγήσουν και άλλα στρώματα στην εξαθλίωση και σε αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Οι δανειστές επέβαλαν περικοπές μισθών και συντάξεων και ακραία λιτότητα γιά να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα ποσά γιά εξόφλησή τους. Όμως η αποτυχία ήταν αναμενόμενη και κραυγαλέα. 

ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΩΝ

Υπενθυμίζεται ότι ήταν άτοκα, η δικτατορία τα «βούτηξε» και οι τελευταίες κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις τα έκαναν μετοχές και ομόλογα τα οποία «κουρεύτηκαν» κατά 50%.
Υπενθυμίζεται επίσης ότι δεκαετίες τώρα πολλές επιχειρήσεις δεν εξοφλούν τις ασφαλιστικές τους εισφορές παρά τιε κυρώσεις.

«ΑΥΞΗΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΚΑΙ ΌΧΙ ΦΟΡΩΝ»

Πως μπορεί να γίνει αυτό όταν σε αυτή τη Χώρα δεν πληρώνει κανένας παρά μόνον μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Έχει γραφεί  ότι η κρίση εντάθηκε όταν κλήθηκαν να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες και οι παρανόμως μη δηλούντες και πλουτίσαντες.
Πολλές χώρες από τις λίστες που κυκλοφορούσαν εισέπραξαν κάποια δις ευρώ. Στις Χώρα έχει ελεγχθεί μικρός αριθμός αναγραφομένων στις λίστες (Λαγκαρντ – εμβάσματα, φορολογικές υποθέσεις, μεγαλοκαταθέτες, υπεράκτιες, εισπρακτέα – απαιτητά από οφειλέτες του Δημοσίου κ. άλ).
Από το φορολογικό σύστημα λείπει η λέξη «δήμευση»
άμεσα, δίκαια και σκληρά με
νόμιμες, γρήγορες και συνοπτικές διαδικασίες.

Η κατάρρευση των εσόδων θεωρείται μια από τις αίτιες της κρίσης. Επίσης η παρατεταμένη, πρωτοφανής ύφεση έχει την επίδρασή της στην στη φθίνουσα πορεία των εσόδων.
Ερώτημα παραμένει αν οι έμμεσοι φόροι αρκούν για «εκκίνηση» της οικονομίας.
Επιβάλλεται η κατάργηση των προνμίων και η  καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής και της εισφοροδιαφυγής.

ΤΡΟΙΚΑ

Φαίνεται ότι οι απαιτήσεις των δανειστών να υπαγορεύονται είτε από τις λεγόμενες «παραγωγικές τάξεις» είτε από την κυβέρνηση.
Έχει ξεπεραστεί κάθε όριο. Η Χώρα και οι πολίτες της διασύρονται, το κύρος τους υποβαθμίζεται στην κοινή γνώμη των άλλων χωρών, καταρρακώνεται κάθε έννοια εθνικής αξιοπρέπειας (αγγλικό δίκαιο, task force, λογαριασμός στον οποίο κατευθύνονται τα έσοδα του κράτους).
«Με την πολιτική των περικοπών και της ακραίας λιτότητας δεν έχουν στόχο τον περιορισμό του ελληνικού δημόσιου χρέους (γιατί έχουν αντίθετα αποτελέσματα) αλλά την εσωτερική υποτίμηση και την καθιέρωση ενός νέου κοινωνικού μοντέλου οργάνωσης στηριγμένου στην φτηνή εργατική δύναμη, την ιδιωτικοποιημένη λειτουργία του συνόλου της οικονομίας και το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου".
Το Ελληνικό κράτος έχει συνέχεια.΄Εχουν υποχρέωση συνεχούς δανεισμού. Το γιατί δεν το κάνουν είναι φανερό.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Για να γίνει ανάπτυξη με βάση την ιδιωτική οικονομία θα χρειαστεί να διαλυθούν τα πάντα στη Χώρα (εναπομείναν κράτος πρόνοιας, ασφαλιστικό σύστημα, περαιτέρω κατάρρευση μισθών κ. άλ.). Άλλωστε ποιος θα επενδύσει σε μια Χώρα με τόσα δημοσιονομικά προβλήματα και θεσμική ρευστότητα.
Ανάπτυξη θα μπορούσε να γίνει με κρατικές επενδύσεις, επενδύσεις τραπεζών (ΔΩΔΩΝΗ  - βιομηχανικά πάρκα  κ. άλ) συνεταιρισμούς κ. άλ. είτε με την ενίσχυση της εθνικής βιομηχανίας (π.χ. φαρμακοβιομηχανία). Ανάπτυξη χωρίς ελληνική παραγωγική βάση δεν είναι δυνατή.
Ο τουρισμός φαίνεται να είναι αστάθμητος παραγωγικός συντελεστής. Παρά τις εντυπωσιακές αφίξεις τα έσοδα δεν ανταποκρίνονται. Ιδιαίτερα με το all inclusive, τον αφελληνισμό των τουριστικών επιχειρήσεων και την κατανάλωση εισαγόμενων ειδών η ωφέλεια αμφισβητείται. Κάποιοι έχουν στο μυαλό του περισσότερη μαύρη εργασία, ακόμη χαμηλότερες αμοιβές και κτίσιμο των ακτών για ανεμπόδιστη και ιδιωτική πρόσβαση στη θάλασσα.
Η κατάσταση χειροτερεύει γιατί πέραν των άλλων η σχέση  παραγωγικής γης ανά κάτοικο έχει διαταραχθεί από τις τουριστικές εγκαταστάσεις , δρόμους, αεροδρόμια κ. άλ. αλλά και από την ερημοποίηση.

 ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Διατηρείται σε κατάσταση αποδιάρθρωσης (χωρίς αναπληρώσεις των αποχωρούντων, χωρίς κίνητρα, επιμόρφωση) για να εξυπηρετεί μεγάλα η μικρά ρουσφέτια, δεν είναι πλέον ένα οικονομικό εργαλείο, ότι γίνεται, γίνεται με την προσπάθεια των υπαλλήλων που τελευταία βρίσκονται σε μια διαρκή απειλή (διαθεσιμότητες, αργίες, αξιολογήσεις, ανάρμοστη συμπεριφορά κ. άλ.). Αμφισβητείται αν εξυπηρετούνται οι συναλλασσόμενοι.

Συμπερασματικά

- Καμιά σοσιαλδημοκρατία και καμιά αριστερά δεν μπορεί να κυβερνήσει αν δεν στηρίζεται και αν δεν συμβάλει στην διαχείριση και στην ανάπτυξη των κοινωνικών κινημάτων.

- Η φοροκλοπή, η εισφοροδιαφυγή και η ανεργία είναι αδικίες και αιτίες ανισότητας.

- Τα χρήματα που περικόπηκαν από μισθούς και συντάξεις λείπουν από την αγορά. Λείπουν από τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν βασικές ανάγκες.

- Η μείωση των ελλειμμάτων με περιορισμό των κρατικών δαπανών οδηγεί σε κατάρρευση τη δημόσια διοίκηση  (παροχές υγείας, πολιτισμού, παιδείας κλπ).

- Πολλές περιοχές δεν μπορούν να αναπτυχθούν αν δεν επενδυθεί δημόσιο χρήμα.

- ΚΟΙΝΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (κλιματικές συνθήκες) ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΞΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ (ρωσική ομοσπονδία – λατινική Αμερική). ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ.

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου:
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ:
ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ
ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ
Gabriel Colletis
Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ

Labels:

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home