«ΔΕΝ ΤΑ ΣΤΡΙΒΟΥΝ…» "ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 35 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥN"

Όμως πέραν εκείνων που  δεν αναζήτησαν στασίδι στο ΣΥΡΙΖΑ και την αναξιοπρέπεια κάποιων άλλων τίποτα το καινούργιο δεν κτίζεται με χρησιμοποιημένα υλικά. 

Η συσσωρευμένη κοινωνική αγανάκτηση, η φτώχεια, η εφαρμογή ακραίων μέτρων, η ανικανότητα και η κοινωνική αναλγησία Σαμαρά και Βενιζέλου οδήγησαν στην εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως τα ερωτήματα παραμένουν.
Ως που θα φθάσει ο συμβιβασμός, η προσαρμογή και η ενσωμάτωση.
Η εκλογική και κοινοβουλευτική δύναμη δεν συνάδει με την ανάπτυξη των κοινωνικών κινημάτων και το μέγεθος της προβολής των ιδεών και των αξιών της αριστεράς.
Η Κυβέρνηση δεν στηρίζει και δεν στηρίζεται από τα κοινωνικά κινήματα.
Ισχυρό λαϊκό κίνημα θα εμποδίσει μια συντηρητική στροφή αλλά και θα πιέσει προς μια προοδευτική κατεύθυνση. 
Αυτό είναι και το νόημα των "πλατειών της αξιοπρέπειας" και όχι η στήριξη των κυβερνητικών θέσεων που κανένας δεν γνωρίζει.

 Μια πολύπλευρη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική δεν σημαίνει μόνο την εξυπηρέτηση των αμερικάνικων εμπορικών συμφερόντων και των αμερικάνικων funds αλλά και ειλικρινείς σχέσεις με τη Ρωσία (Νεώριο, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ κ. άλ.), την Κίνα και ίσως και άλλες χώρες.

Η πίστωση χρόνου δεν δίνεται για αλλαγή πορείας και αποψυχολόγηση από τις υψηλές προσδοκίες που δημιουργήθηκαν. Πίστωση χρόνου σημαίνει νομοθετικές πρωτοβουλίες και οργάνωση της διοίκησης για να πληρώσουν και εκείνοι που δεν πλήρωσαν, να ανακουφιστούν οι φτωχοί και τα ασθενέστερα εισοδηματικά στρώματα, να παταχθεί η διαφθορά και να αποκατασταθεί η αίσθηση δικαίου στην κοινωνία.

Έχουν υποστήριξη περισσοτέρων εκείνων που τους ψήφισαν και πολλοί περιμένουν να επιτύχουν. Εχθρός τους είναι ο εαυτός τους.

Πολυγλωσσία, επικοινωνιακή τακτική και συζητήσεις  life style μάλλον υποδηλώνουν έλλειψη η αλλαγή θέσεων  και προσπάθεια διατήρησης του μετεκλογικού ενθουσιασμού.

Όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και θα υπάρξει ανανέωση του πολιτικού δυναμικού της Χώρας.
Οι εργαζόμενοι πήραν μια βαθιά ανάσα.
Αντίθετα η πτώση και η αποτυχία θα οδηγήσουν σε αυταρχικά καθεστώτα  με κοινωνική αναλγησία, βία, καταστολή και μίσος κατά των φτωχών ανθρώπων. Η τραγωδία για την αριστερά θα είναι χειρότερη παρά ποτέ.

Ύστερα απ΄όλα αυτά ας αφήσουμε την αριστερά να είναι η κρυφή ελπίδα των φτωχών και των καταφρονημένων και χώρος φιλοσοφικών και θεωρητικών αναζητήσεων.
Γιατί αυτή η αριστερά δεν μπορεί να ελέγξει την κρατική εξουσία και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς δεν μπορεί να ελέγξει του κατασταλτικούς και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς.